Relaxen en nog eens relaxen!

Hallo lieve mensen,


Het heeft even geduurd, maar hier dan weer een bericht van me!

Sinds afgelopen zaterdag verblijf ik in Diani Beach!
Ik heb in Maralal afscheid genomen van Kasito, zijn familie en vrienden; het leek mij namelijk het beste om deze laatste dagen in alle rust door te brengen aan het strand, zodat ik al hetgeen ik heb meegemaakt rustig kan laten bezinken. Zeg maar weer even te wennen aan het ‘normale’ leven in Diani Beach, in vergelijking met het leven tussen de Samburu.
Ik heb dus weer een reis gemaakt van drie dagen, mijn eerste dag in Diani heb ik dan ook vooral slapend doorgebracht op mijn strandbedje.
Wat trouwens nog heel bijzonder was, was dat ik op mijn terugreis in Nairobi werd afgehaald door Joseph, een Keniaan die Pauline en ik tijdens onze vakantie samen in Diani, hebben ontmoet.
Ik heb contact gezocht met Joseph en hem gevraagd of hij me zou willen oppikken in Nairobi en me te brengen naar een eenvoudig hotel. Nairobi moet je namelijk echt niet als blanke met al je bagage over straat willen lopen; is echt levensgevaarlijk!
Joseph was onmiddellijk bereid me op te vangen, maar hij wilde me niet naar een hotel brengen. Nee, ik moest en zou overnachten bij zijn familie thuis.
Wat een ervaring was dat weer! Geweldige lieve mensen, maar wel enorm gelovig. Heel wat afgebeden die dag en
de moeder stond er op dat ik de volgende dag mee zou gaan naar de kerk; een full-gospel dienst, zoals zij dat noemen. Natuurlijk wilde ik ook dit ervaren!
In verband met de bomaanslagen in Nairobi de afgelopen tijd, wordt iedereen bij de deur eerst gefouilleerd.
Vervolgens de dienst; jeetje, nog nooit een pastor zo hard horen schreeuwen; en ik keek mijn ogen uit toen ik zag dat mensen van hun zitplaats afkwamen om te zingen en echt te dansen en te klappen, werkelijk fantastisch!
De moeder van Joseph, Eunice, had me al gewaarschuwd dat de pastor aan het eind van de vier uur durende dienst vraagt of er mensen aanwezig zijn die voor het eerst deze kerkdienst bijwonen.
Als het jouw eerste bezoek is, dien je dus te gaan staan, zodat alle aanwezigen je goed kunnen zien, waarna je een enorm applaus krijgt. Vervolgens wordt je gevraagd na de kerkdienst plaats te nemen in een kamertje, waar je wat te drinken zult krijgen en ze alle gegevens van je noteren.
Eunice zei me dus dat dat ook voor mij gold.
En aangezien ik de enige nieuweling was deze keer, was ik dus de enige die opstond na de vraag van de pastor en ik dus een enorm applaus kreeg en me vervolgens kon melden in het kamertje.
Hoewel ik zei dat ik hoogstwaarschijnlijk niet meer terug zou keren in deze kerk omdat ik in Nederland woon, vonden ze het toch noodzakelijk al mijn gegevens te noteren. Lachen toch!

Diani Beach is een geweldige plek om te zijn! Wat een verschil met Maralal!
Ik verblijf in een goed appartement, kook mijn eigen maaltje op een elektrisch fornuis, kan een keer wat anders eten dan vooral bonen en mais.
Ik heb tot afgelopen zaterdag geen vlees meer gegeten, omdat je in Maralal eigenlijk alleen geit kunt kopen hetgeen ik werkelijk niet lekker vind. Daarnaast bakken ze het vlees niet helemaal door, dus heel verstandig is het ook niet om dit te verorberen.
De Samburu eten geen vis, dus in heel Maralal is geen vis te verkrijgen.
Maar hier in Diani koop je de vis rechtstreeks aan het strand, zodra de vissers terugkomen met hun vangst.
Dus eet ik nu vrijwel iedere dag vis; wat een zaligheid!
Een kennis van me heeft me geleerd hoe je super eenvoudig een salade maakt die geweldig smaakt bij de vis.

Hierbij gratis en voor niks het recept:

Snij uien in hele dunne ringen en gooi daar een half handje zout over. Voeg water toe zodat de uien half onder water staan en meng met je handen een poosje het zout door de uien. Giet het water af en knijp al het vocht uit de uien. Voeg nog een keer water toe, en knijp wederom het vocht uit de uien.
Dit wordt gedaan om de hele scherpe smaak van de uien af te halen.
Snij tomaten in hele dunne plakjes.
Snij twee groene pepertjes fijn.
Dit alles mengen en voeg nog een mespuntje zout toe.
Dames en heren; het is behoorlijk pittig, maar zalig bij vis!

Veel meer dan luieren en lezen en het maken van een strandwandeling doe ik niet, maar dat is op dit moment genoeg voor me. De afgelopen periode was heel bijzonder, maar ik merk dat je wel even tijd nodig hebt om te schakelen; dus dat doe ik dan ook maar! Want ik wil 3 december toch wel fris en fruitig op mijn werk verschijnen!

30 november vertrek ik richting Nairobi, een busreis van zo’n 8 uur. In Nairobi overnacht ik in een hotel en zal in alle vroegte de taxi nemen richting vliegveld.
En dan sluit ik mijn afrika-reis echt af, hoewel ik absoluut zeker weet dat mijn eerstvolgende vakantiebestemming wederom Kenia zal zijn!
Want ik ben besmet met het Afrika-virus; het zit in al mijn poriën, en zal nooit meer verdwijnen!

Liefs en tot snel!


Sandra