Manyatta-ervaring

Dag lieve mensen, het gaat heel goed met me; ik val in herhaling, maar ik geniet zo ontzettend!

Ik heb het een paar dagen rustig aan gedaan; er komt zoveel op je af dat je gewoon tijd nodig hebt om dit te verwerken!

Na weer een beetje te zijn bijgekomen zijn we met een jeep naar Tondol afgereisd, waar familie van Kasito woont. De reden dat we naar deze plek zijn afgereisd is omdat op deze locatie de zonsopkomst heel goed te zien is.
Dat betekende wel dat ik voor het eerst in een manyatta zou gaan slapen; hartstikke spannend dus!

Bij aankomst werden we zo hartverwarmend ontvangen! Echt aandoenlijk! Wat een lieve mensen zijn dit toch!
Onmiddelijk werden we meegenomen naar een manyatta waar we chai, thee met melk en suiker, kregen. Voordat je de chai krijgt gieten ze de chai in twee bekers, vervolgens gieten ze de chai steeds over in de andere beker, zodat het de juiste temperatuur krijgt om te drinken.
Pas als de temperatuur ok is, krijg je de chai.
Vervolgens vroegen ze me wat ik wilde eten; ik kon geit krijgen of schaap, ik hoefde het maar te zeggen!!!!.
Ik vroeg ze of ze ook eieren hadden; ja, dat hadden ze. Dus vroeg ik of ze twee eieren voor me wilde koken, omdat dat mijn lievelingseten was.
Toen ze begrepen dat ik gek ben op eieren, vergaten ze de geit of schaap (pfffffffff). Eieren koken hadden ze nog nooit van gehoord, dus heb ik ze uitgelegd hoe dat werkt! Afijn, ik kreeg uiteindelijk twee gekookte eieren die ik eten moest terwijl de hele gemeenschap verbaasd zat te kijken hoe ik de eieren pelde en zo opat.
Maar, zeiden ze, hiermee heb je je buik toch niet gevuld. Of ik een beker kamelenmelk wilde! Het heeft lang geduurd voor ik ze had uitgelegd dat ik echt geen melk lust.
Ik weet wel dat je eigenlijk geen eten moet weigeren, maar het leek me beter toch te weigeren, omdat ik dan de hele manyatta onder zou spugen, zo vies vind ik melk!
Of ik dan mais luste; ja, dat wilde ik wel. Onmiddelijk gingen ze de mais bereiden en ik moet zeggen dat ik dat erg lekker vond.
Na het eten nam Kasito me mee naar andere manyatta's om me voor te stellen aan andere familieleden.
Overal moest er chai gedronken worden of afrikaanse whisky, maar het leek me beter die maar aan me voorbij te laten gaan.
Nadat we alle families in de kraal hadden bezocht, liet Kasito me de omgeving zien. Wat een prachtige omgeving! Alles is zo mooi groen!
En waar je ook maar keek zag je koeien, geiten, schapen, kamelen en kinderen, heel veel kinderen. Wat een plaatjes zijn dat toch, met van die grote donkerbruine kijkers, om op te eten!
En wat me verbaasde is dat ik niet een keer heb gezien dat de kinderen ruzie maakten; gewoon heerlijk spelen met de dieren, spelen met gevonden papiertjes, spelen met lege sigarettendoosjes, spelen met dopjes van flessen, met bladeren, stenen en zo vermaken deze kinderen zich de hele dag.
Wat is het eigenlijk een onzin dat wij zoveel speelgoed hebben voor onze kinderen; als kinderen niets hebben, worden ze zeer creatief; ze maken hun eigen speelgoed. Weer iets waar we van kunnen leren!

Eind van de middag kreeg ik een heerlijke maaltijd; rijst, aardappel en bonen. Heerlijk!!!!

Om zes uur gaat in Afrika de lichtknop uit; echt van de ene minuut in de andere is het donker. Maar dan heb je nog de hele avond te gaan, dus ik vroeg me af wat deze mensen dan doen, want, behalve als ze naar het toilet moeten (de bush), gaan deze mensen niet meer naar buiten.
In verband met de wilde dieren die daar rondlopen, is dat gewoon te gevaarlijk!

Ik zal jullie vertellen wat ze doen en ik geloof niet dat ik me een mooiere avond kan herinneren dan deze.
De gemeenschap verzamelt zich in een grotere manyatta, gaan zitten en dan begint het zingen. Iemand begint en dan valt de hele gemeenschap in, echt, lieve mensen, kippevel! Zo ontzettend mooi.
Waarbij ze dan, al zittende, dansbewegingen maken. Het zijn prachtige ritmische bewegingen, waarbij ze alleen hoofd, schouders en borst, van voor naar achteren bewegen. En natuurlijk moest ik meedoen; ze hielden me vast en bewogen mijn lichaam mee op de ritme van de muziek, zodat ik doorkreeg hoe dit werkte. Dit ging door tot diep in de nacht!
Ik heb alle gezang opgenomen op mijn telefoon, zodat ik deze ervaring weer naar boven kan halen als ik dat wil.

Uiteindelijk was het toch echt tijd om te gaan slapen, want de volgende ochtend moesten we om zes uur 's morgens bovenop een berg staan om de zonsopkomst te beleven.
Wat zal ik zeggen, een bed in een manyatta wil zeggen een matje op de grond, keihard dus!!!!
Maar, waarschijnlijk door mijn vermoeidheid, lukte het me in slaap te vallen. Wel kraakte al mijn botten de volgende ochtend, maar ach, dat mag de pret niet drukken.
De zonsopkomst was schitterend, zo mooi; dan zit je op een berg; de mensen zijn stil, alleen de geluiden van dieren die te horen zijn en dan de zon die opkomt. Weer een belevenis om nooit te vergeten!

Toen we weer teruggingen naar de manyatta stonden daar alweer twee gekookte eitjes en chai voor me klaar; de schatten!
Vervolgens heb ik een poos met de kinderen gespeeld en hebben ze foto's op mijn telefoon bekeken, waar ze maar geen genoeg van konden krijgen (ook de volwassenen trouwens).

Ze hebben de foto's van Saul, Tim en Javairo bewonderd; lieve Saul en Tim, ik moest jullie laten weten dat ze nog nooit zulke mooie jongens hadden gezien en ze lieten me weten dat ze zeer vereerd zouden zijn jullie ooit een keer te ontmoeten!

Toen was het toch tijd om afscheid te nemen, de jeep stond klaar om te vertrekken; er werd uitgebreid omhelst; daarna ging de gemeenschap om ons heen staan en een van hen begon te zingen, na iedere regel, zong de gemeenschap het woord ' Enkai' (god)!
Na zo'n vijf minuten waren ze klaar en werden we bespuugd.
Na dit ritueel konden we er zeker van zijn een veilige reis te maken; en behalve drie keer te hebben vastgezeten in de modder, de auto moest worden aangeduwd omdat de accu het begaf en een band verwisseld moest worden, zijn we toch echt veilig terug gekomen!

De volgende dag hebben we twee brommers met chauffeurs gehuurd en allebei achterop een brommer, afgereisd naar Malasso.
Dit is een plek waar vandaan je het pokot-gebied goed kunt zien.
Al eeuwenlang vechten de Pokot en de Samburu met elkaar. En waarover gaan deze gevechten dan, vraag je je af; nou, dat gaat alleen maar over vee. Het gaat over de plek waar het vee graast; als het vee van de Samburu graast op een plek dat van de Pokot is, breekt de hel los.
Er wordt dan als wilde dieren gevochten waarbij het gebruik van een geweer niet uitzonderlijk is.
Regelmatig nemen de stammen wraak op elkaar door vee van elkaar te stelen.
Dit geldt trouwens ook voor de Turkana-stam; ook een stam die regelmatig in de clinch ligt met de Samburu.
Een neef van Kasito is zo'n 7 maanden geleden ook beschoten door Turkana, omdat een geit van hem op hun gebied liep; 7 kogels heeft hij in zijn lichaam. Helaas heeft hij geen geld om de kogels in het ziekenhuis te laten verwijderen.

Nu kom ik op een volgend onderwerp: wat ik heel moeilijk vind en ik wist vantevoren dat dit een zwakke plek van mij zou zijn, is dat je zoveel ellende ziet om je heen, dat je iedereen wel zou willen helpen; maar dat kan eenvoudigweg niet!
Je moet soms keihard optreden, zeker ik als Mzungu (blanke), die ze zien als een lopende bank.
Afrika is een grote survival; een land waar iedereen voor zijn of haar leven vecht, waar ze iedere dag opnieuw moeten vechten voor eten en drinken, dus in eerste instantie vecht iedereen voor zichzelf, maar als ze maar enigszins kunnen, helpen ze elkaar!
En ook ik moet ervoor zorgen dat ik voldoende geld behoud om te kunnen eten en drinken, waardoor je toch heel regelmatig 'nee' moet verkopen, moeilijk soms, maar kan niet anders!

Ohja, ik wilde jullie ook nog op de hoogte houden van welke dieren ik tot nu toe gezien heb, en dan heb ik het niet over een of ander reservaat, maar gewoon dieren die ik onderweg tegen ben gekomen: olifanten, zebra's, struisvogels, dig dig's, botoks (van deze laatste twee weet ik de nederl;andse namen niet).

Nou, dat was het weer voor deze keer!
Tot het volgende verslag!

Liefs,
Sandra

PS: ik ben super trots op mezelf; hurkend een grote boodschap doen, is geen enkel probleem mee voor me, hahaha!