Jeuk, jeuk en nog eens jeuk!!!

Hebben jullie wel eens jeuk gehad?
Nou, ik wel!
Een paar dagen geleden werd ik wakker, zag mijn lichaam en schrok me te pletter; overal rode bultjes!
En deze bultjes jeukten, dat wilde je niet weten. Ik wist niet wat het was, maar een ding wist ik wel, dit waren geen muggenbulten! Maar wat dan wel?

Ik stond op en zag nog net een klein zwart beestje wegspringen, en toen nog een en nog een! VLOOIEN!!!
Ohjee, ik had verschillende keren kleine geitjes geknuffeld, waarschijnlijk had ik die daarvan meegenomen.
Om dit vlooienproces te stoppen heb ik al mijn kleren en al het beddengoed laten wassen!
En ik herinnerde me ineens gelezen te hebben dat Colgate tandpasta helpt tegen jeuk!
Dus heb ik me helemaal ingesmeerd met Colgate en warempel, mijn huid werd ijskoud en de jeuk was weg! Daarnaast drogende bultjes uit door dit spul.
Dus lieve mensen, onthoudt deze gouden tip; zorg dat je altijd Colgate bij je hebt!!!

Ik zal nu een doorsnee dag voor mij in Maralal beschrijven.

Rond 08.30 sta ik op en neem een douche; helaas geen warme douche, maar een ijskoude! ’s Avonds is er meestal wel warm water!.
Nadat ik mijn haar en zo heb gedaan is het tijd voor het ontbijt.
Over haar gesproken, voor de dames onder de lezers van mijn weblog, ik gebruik geen fohn, geen krulborstel, helemaal niks van dat alles; ik laat mijn haar gewoon opdrogen. Geen probleem, het enige probleem dat ik heb is de uitgroei. Door de zon groeit mijn haar een stuk sneller, dus de uitgroei begin je goed te zien. Ik ben langs alle ‘ kapsalons’ in Maralal gelopen, maar blondeerverf hebben ze helaas niet.
Ik heb al twee citroenen uitgeknepen op mijn haar, maar helaas dit lost het probleem niet op.
Gelukkig ontmoet ik Pauline over een week en zij zal blondeerverf meebrengen; en dan maar hopen dat het niet groen of oranje wordt, hahaha!

Het ontbijt is in het restaurant van het hotel waar ik verblijf. Dit hotel heet Cheers en is het duurste hotel dat Maralal heeft. Een overnachting kost Euro 7 per nacht!.
Mijn ontbijt bestaat uit 2 gekookte eieren met witbrood en een mok thee; heerlijk!
Na het ontbijt ga ik Maralal in en zwerf langs de winkeltjes (houten hokjes); echt ongelofelijk wat ze allemaal verkopen. Echt, de grootste troep wordt er verkocht; gebruikte plastic flesjes, krantenpapier bedoeld als toiletpapier, kapotte kleding. En het wordt verkocht!

Als je door Maralal loopt zie je een grote kleurenpracht. De Samburu zijn zo mooi gekleed; veelkleurige doeken, grote kralen kettingen om hun nek, in hun oren, in alle kleuren van de regenboog. Werkelijk prachtig! Zeker als je de Samburu-vrouwen en de morans ziet.
Laat me iets vertellen over de cultuur van de Samburu (Masai).
Op 7-jarige leeftijd wordt bij zowel de meisjes als de jongens de onderste voortanden getrokken; zonder verdoving, gewoon getrokken!!! Voor hun is dit een vorm van schoonheid!
Op 8-jarige leeftijd wordt een jongen besneden; zonder verdoving en ze mogen niet huilen, dat brengt ongeluk.
Als een jongen 15 jaar is, wordt de jongen een moran en zal dat zijn tot zijn dertigste.
Dit houdt in dat ze zich ineens enorm gaan uitdossen lang ingevlochten haar, met kralen om nek, armen en benen en ze dragen dan iets moois op hun hoofd, dat kunnen bloemen zijn of veren of een kralen mutsje. Verder dragen deze moran alleen een kanga (doek). Werkelijk, lieve mensen, deze moran zien eruit om op te vreten!
Het moran-zijn betekent ook dat ze net zo veel de liefde mogen bedrijven als ze maar willen, alleen mogen ze pas trouwen als ze moran-af zijn, dus na hun dertigste.
Moran zijn betekent ook dat ze geen voedsel meer krijgen van hun moeder, maar dat ze zelf moeten zorgen voor hun eten. Dus gaan de moran samen op pad om te jagen! Als de buit binnen is eten de moran dit samen op. Ze mogen niet eten in aanwezigheid van vrouwen.
Als de vijftien jaar voorbij zijn, gaat hun lange haar eraf, alle versieringen gaan af en ze mogen dan weer gewoon eten waar vrouwen bij zijn.
Als ze willen mogen ze trouwen; sterker nog, ze mogen wel vijf vrouwen hebben, alhoewel de jongste generatie kiest voor 1 vrouw en ook kiest voor de vrouw waar ze van houden. In het verleden werden de vrouwen voor hun uitgezocht, maar die tijd is voorbij.
Helaas worden ook de meisjes nog steeds, hoewel minder dan voorheen, besneden. Een uitermate pijnlijke handeling, zonder verdoving en eigenlijk is dat meisje dan voor het leven getekend. Zij zal nooit meer kunnen genieten van een vrijpartij! Maar gelukkig zien steeds meer Samburu-vrouwen in dat dit niet goed is en verdwijnt deze traditie meer en meer.

Als je in Maralal loopt, doe je niets anders dan mensen begroeten met ‘ Supa’ (alles goed). Antwoord: ‘ eeeh, ohjeee’ (Ja, en met jou?), dat weer beantwoord wordt met ‘ eeeeh’ (ja).

En nu denken jullie natuurlijk dat ze dat alleen tegen mij doen omdat ik een Mzungu (blanke) ben; nee hoor, mensen die elkaar kennen begroeten elkaar op deze manier!
En iedereen ken iedereen, dus……………!

Wat ook wel grappig is is dat mannen hier rustig hand in hand lopen en dat zijn het geen homo’s, maar gewoon goede vrienden! Mooi om te zien!

Mensen zijn op een doordeweekse dag druk met kopen en verkopen.
Geiten, schapen en koeien worden vanuit de bush meegesleept naar Maralal om verkocht te worden in de hoop een beetje winst te maken, vervolgens kopen ze weer nieuw vee, dat ze weer meenemen richting bush.
Vrouwen zijn vooral bezig met inkopen voor eten en met grote zakken vol etenswaar lopen ze dan urenlang richting hun manyatta (hutje).
Mannen zijn, zoals eerder gezegddruk met in- en verkoop van vee. Daarnaast komen veel mannen naar Maralal om mirra te kopen, stengels van een of andere plant, waar ze urenlang op kauwen.
Als je ze vraagt of dit een drug is, dan ontkennen ze dat, maar als je vraagt waarom ze mirra kauwen, dan zeggen ze dat het ervoor zorgt dat je scherp blijft, de kop erbij blijft houden en dat je geen behoefte hebt om te slapen. Maar het is geen drug!!!!
Sigaretten kopen ze zelden, dat is veel te duur voor ze en als ze sigaretten willen hebben, dan kopen ze deze per stuk, dus niet per pakje.
Maar de meesten kopen pruimtabak waar ze een poosje op kauwen en vervolgens uitspugen; niet echt fris om te zien, maar ja!
Of ze kopen snuiftabak; poeder dat ze opsnuiven, hetgeen hetzelfde effect schijnt te geven als het roken van een sigaret, alleen dan velemalen goedkoper! Wellicht stap ik ook nog over op snuiftabak; scheelt toch een hoop centjes! Hahaha!

Dan is het lunchtijd: rijst met stukjes aardappel, bonen en kool; heerlijk!
En voor de mensen die denken dat ik nu een grap maak, ik vind het echt heerlijk!

Na de lunch slenter ik weer door Maralal en geniet gewoon van alles wat ik zie.
Ik baal er zo van dat het me niet lukt foto’s te uploaden; ik zou hetgeen ik allemaal zie zo graag met jullie delen, maar helaas!

Voor het diner! spring ik nog een keer onder de douche, een warme douche!
Want na een dag Maralal voel je je vies van al het stof dat je over je heen krijgt als er weer een brommer , jeep of truck voorbijkomt.

Het diner bestaat uit rijst, kool, spinazie en gebakken kip; dit is het enige vlees dat ik eet.
Ik heb wel al geit, schaap en beef geproefd, maar ik hou het toch maar bij kip.

Na het eten gaan we naar een barretje en, nou hoop ik dat Theo mijn weblog niet leest, drinken we Tusker (bier).
Tja, wat doe je als men nog nooit gehoord heeft van rode en witte wijn of rose; dan drink je dus bier. En nou komt het: ik vind het nog lekker ook!
In het barretje is het elke avond weer gezellig; heerlijke afrikaanse muziek op de achtergrond of men begint spontaan met zijn allen een Samburu-lied te zingen. Zo mooi!

Lieve mensen, een volgende les: gooi de televisie eruit, ga met vrienden bij elkaar zitten, drankje erbij, zing en geniet!

Om elf uur sluiten alle barretjes in Maralal, moet iedereen naar huis. De politie loopt met geweren rond om dit te controleren. Loop je na half twaalf nog op straat, wordt je in de boeien geslagen en meegenomen richting cel.

Dus rond half twaalf lig ik in mijn bedje na te genieten van alweer een mooie dag!


Liefs,


Sandra