Diani Beach
22 September 2012 | Nederland, Duiven
Sinds twee dagen ben ik in Diani Beach.
Na een reis van drie en half uur in een klein busje naar Nyahuru en een overnachting aldaar, vervolgens een reis van zo’n vier uur in wederom een klein busje naar Nairobi en ook daar een overnachting, vertrok de reis in een grote bus, ’s avonds om 21.00 uur naar Diani Beach; een reis van 9 uur!!!!
Nou, ik kan jullie wel vertellen, dat is lang, heeeeeel lang. Met maar 1 plasstop!!!
En als je dan zo’n bus instapt, vlak daarvoor naar het toilet bent geweest, de bus begint te rijden en je voelt dat je alweer naar het toilet moet, dan baal je enorm!!!!
Maar het is niet anders, gewoon vier en half uur wachten tot de bus een stop zal maken!
Wat echt vervelend is, is dat ik heel erg verkouden ben geworden; ik hoest wat af, mijn longen doen echt zeer en ik voel dat ik koorts ga krijgen. En dan is het zitten in een bus die over hele slechte wegen moet rijden, waardoor je van links naar rechts wordt gezwiept, niet fijn.
Ik was dan ook ontzettend blij toen we in Diani Beach arriveerde.
Vanuit Nederland had ik reeds een appartementje gereserveerd in Diani. Dus daar kon ik rechtstreeks naartoe.
Werkelijk een prachtig appartement, met een slaapgedeelte, woongedeelte, keuken, 2 douches, 2 toiletten. Ietwat overdreven, was ook eigenlijk niet de bedoeling. Ik had een studio gereserveerd. Maar deze kamer was per ongeluk aan iemand anders verhuurd, dus kreeg ik de luxe versie voor hetzelfde geld.
Moet eerlijk zeggen dat deze frisse ruimten wel even ontzettend goed voelde, temeer omdat ik mezelf inmiddels hondsberoerd voelde; ik had koorts, hoge koorts, 39,8!
Met paracetamol ben ik gaan slapen, maar ook de volgende dag had ik hoge koorts.
Maar er werd heel goed voor me gezorgd! Kasito zorgde ervoor dat ik at, ging rijst met bonen halen, en stond erop dat ik alles opat! Na de rijst kwam hij aan met meloen, ananas, bananen en passievrucht. Moest ik ook allemaal eten!. Flessen water werden gehaald en ik moest drinken, veel drinken! Hij bleef net zo lang naast me zitten tot ik het op had!
Vervolgens moest ik slapen en dat heb ik dan ook gedaan! De hele dag, ’s avonds hetzelfde ritueel; hij kwam weer met en lading voedsel wat ik moest opeten. Helaas bleef de koorts aanhouden. De volgende dag ben ik toch maar naar de dokter gegaan, want ja, een verkoudheid is niet zo erg, maar voor hetzelfde geld is het malaria. Gelukkig was dat niet het geval. Gewoon een fikse verkoudheid, griep!
Met een zak vol medicijnen ging ik terug naar mijn appartement en heb ik weer de dag rond geslapen met eet-pauzes.
Nu voel ik me gelukkig weer een stuk beter, nog niet helemaal wat het zijn moet, maar de koorts is weg!
Pauline is inmiddels op het vliegtuig gestapt; morgen ontmoeten we elkaar! Verheug me er ontzettend op! Even heerlijk kletsen, alle ervaringen delen!
Oh ja, wat ik nog niet verteld heb is dat de Samburu-gemeenschap mij een Samburu naam gegeven heeft. Alle Samburu krijgen bij de geboorte een doopnaam en een bijnaam die het karakter van de persoon weergeeft..
De naam die ze me gegeven hebben is Nailiapu, vrouw die krachtiger is dan welke andere vrouw dan ook! Mooi he!
Dit was het weer voor deze keer!
Hoop dat het goed gaat met jullie; en dames Zyp, ik wacht op smeuiige roddels, hahaha!!!!!
Liefs,
Sandra
Na een reis van drie en half uur in een klein busje naar Nyahuru en een overnachting aldaar, vervolgens een reis van zo’n vier uur in wederom een klein busje naar Nairobi en ook daar een overnachting, vertrok de reis in een grote bus, ’s avonds om 21.00 uur naar Diani Beach; een reis van 9 uur!!!!
Nou, ik kan jullie wel vertellen, dat is lang, heeeeeel lang. Met maar 1 plasstop!!!
En als je dan zo’n bus instapt, vlak daarvoor naar het toilet bent geweest, de bus begint te rijden en je voelt dat je alweer naar het toilet moet, dan baal je enorm!!!!
Maar het is niet anders, gewoon vier en half uur wachten tot de bus een stop zal maken!
Wat echt vervelend is, is dat ik heel erg verkouden ben geworden; ik hoest wat af, mijn longen doen echt zeer en ik voel dat ik koorts ga krijgen. En dan is het zitten in een bus die over hele slechte wegen moet rijden, waardoor je van links naar rechts wordt gezwiept, niet fijn.
Ik was dan ook ontzettend blij toen we in Diani Beach arriveerde.
Vanuit Nederland had ik reeds een appartementje gereserveerd in Diani. Dus daar kon ik rechtstreeks naartoe.
Werkelijk een prachtig appartement, met een slaapgedeelte, woongedeelte, keuken, 2 douches, 2 toiletten. Ietwat overdreven, was ook eigenlijk niet de bedoeling. Ik had een studio gereserveerd. Maar deze kamer was per ongeluk aan iemand anders verhuurd, dus kreeg ik de luxe versie voor hetzelfde geld.
Moet eerlijk zeggen dat deze frisse ruimten wel even ontzettend goed voelde, temeer omdat ik mezelf inmiddels hondsberoerd voelde; ik had koorts, hoge koorts, 39,8!
Met paracetamol ben ik gaan slapen, maar ook de volgende dag had ik hoge koorts.
Maar er werd heel goed voor me gezorgd! Kasito zorgde ervoor dat ik at, ging rijst met bonen halen, en stond erop dat ik alles opat! Na de rijst kwam hij aan met meloen, ananas, bananen en passievrucht. Moest ik ook allemaal eten!. Flessen water werden gehaald en ik moest drinken, veel drinken! Hij bleef net zo lang naast me zitten tot ik het op had!
Vervolgens moest ik slapen en dat heb ik dan ook gedaan! De hele dag, ’s avonds hetzelfde ritueel; hij kwam weer met en lading voedsel wat ik moest opeten. Helaas bleef de koorts aanhouden. De volgende dag ben ik toch maar naar de dokter gegaan, want ja, een verkoudheid is niet zo erg, maar voor hetzelfde geld is het malaria. Gelukkig was dat niet het geval. Gewoon een fikse verkoudheid, griep!
Met een zak vol medicijnen ging ik terug naar mijn appartement en heb ik weer de dag rond geslapen met eet-pauzes.
Nu voel ik me gelukkig weer een stuk beter, nog niet helemaal wat het zijn moet, maar de koorts is weg!
Pauline is inmiddels op het vliegtuig gestapt; morgen ontmoeten we elkaar! Verheug me er ontzettend op! Even heerlijk kletsen, alle ervaringen delen!
Oh ja, wat ik nog niet verteld heb is dat de Samburu-gemeenschap mij een Samburu naam gegeven heeft. Alle Samburu krijgen bij de geboorte een doopnaam en een bijnaam die het karakter van de persoon weergeeft..
De naam die ze me gegeven hebben is Nailiapu, vrouw die krachtiger is dan welke andere vrouw dan ook! Mooi he!
Dit was het weer voor deze keer!
Hoop dat het goed gaat met jullie; en dames Zyp, ik wacht op smeuiige roddels, hahaha!!!!!
Liefs,
Sandra
-
22 September 2012 - 23:31
Nellie:
Beterschap!!!
groetjes Nellie -
23 September 2012 - 10:12
Annelieke:
Hey Sandra Nalliapu,
Dat is echt niet leuk, in het buitenland ziek zijn! Maar op een of andere manier heeft toch het lot ook weer bepaald dat je uit kan zieken in een echt bed ;-) En met je persoonlijke lieve verpleger Kasito gaat dat helemaal goedkomen!
Ik hoop dat je nog wel wat van Diani Beach kan zien, nu je daar toch bent. Denk t wel, want je bent niet voor niets Nalliapu genoemd, natuurlijk!
Beterschap en heel veel plezier!
P.S. Eventuele roddels doen we wel per mail :-)
-
23 September 2012 - 14:55
Josephine:
Lieve Sandra,
Wat zul jij je beroerd gevoeld hebben, en dan die verschrikkelijke busreis !! Toen ik het las, werd ik al ziek...
Gelukkig is Kasito je reddende engel, en trouwens die Samburu naam, is natuurlijk prima op jou van toepassing, ik wens je heel veel beterschap en natuurlijk ook de hartelijke groeten aan Kasito !
Tot gauw weer, liefs, Josephine -
23 September 2012 - 16:21
Sandra:
Dag iedereen,
Het ging een dagje beter dacht ik, maar vannacht voelde ik me steeds beroerder worden.
Vanochtend voor de zekerheid naar het ziekenhuis gegaan; blijk ik bronchitis te hebben, een bacteriele virus, en uitdrogingsverschijnselen! De arts leek het verstandig mij voor een dagje op te nemen en antibiotica toe te dienen middels een infuus.!
Nou daar lig ik dus; geen zorgen, is een westers ziekenhuis, mooie, schone kamer, wordt prima verzorgd. Voel me ook in veilige handen nu!
Liefs
Sandra -
23 September 2012 - 17:19
Gerrit:
Hattttssssjjjie!
Zo had ik mijn berichtje aan je willen beginnen, voor de leuk. Maar dit is helemaal niet leuk. Het begint juist serieuzere vormen aan te nemen.
'Verdorie, doe je wel voorzichtig. Goed drinken daar he!'
Gelukkig lig je in het juiste ziekenhuis, dat is fijn om te lezen. En misschien maakt het ook deel uit van de wenverschijnselen die je op zo'n verre reis doormaakt. Had ik ook.
Beterschap en hopelijk ga je je snel beter voelen. Je krijgt gelukkig binnenkort iemand die op ziekenbezoek komt.
Take care over there!!
Gerrit Pleijter -
24 September 2012 - 20:02
Kim:
Lieve Nailiapu!!! Na al die belevenissen even lekkere 'luxe' ...kan me voorstellen dat je daarvan ook geniet. Maar eh...die roddels kunnen we even niet delen zo op het wereldwijde web....jammer joh!! Dikke knuffel, kim -
25 September 2012 - 07:35
Sandra:
Lieve mensen,
Helaas moest ik nog een nachtje in ziekenhuis blijven!
Middels infuus aardig wat antibiotica naar binnen gekregen en andere mediactie. Hoop dat ik vandaag het ziekenhuis mag verlaten!
Ik heb wel andere klachten en dat zijn ontwenningsverschijnselen van het roken.
De dokter heeft me absolut gemeld dat ik moest stoppen met roken; ik was namelijk ook erg benauwd en hoestte enorm; dit was, volgens de dokter bronchitis, maar wel een voorloper van COPD.
Hij vertelde me dat wanneer ik door zou roken dat de bronchitis steeds vaker terug zou komen tot dat het overgaat naar COPD en dan wordt het een blijvende kwaal.
Ik heb dus geen keus, IK MOET NU STOPPEN!!!
Het is ook alsof het allemaal zo moet zijn; in Tanzania mag ik niet roken, dus komt het wat dat betreft wel goed uit.
Alleen heb ik dus wel ontwenningsklachten nu; vooral erg trillerig!
Nou ja, moet er wat voor over hebben en ik kies nu voor mijn gezondheid.
Liefs,
Sandra
-
25 September 2012 - 13:50
Kim Lentjes:
San! Dringt nu pas tot me door dat het niet goed met je gaat!! Ik zag in eerste instantie jouw reactie er niet tussen staan!!! Blij dat je goed verzorgd wordt in dat ziekenhuis!! Goeie beslissing, stoppen met roken!! Dat wil je toch niet, COPD?!?!? Hou je taai meid, knuffel! -
25 September 2012 - 16:29
Jolanda:
Hoi Sandra,
Je moet nu ook echt stoppen met roken hoor!!! Zo begon het bij mij ook en je weet hoe ik er nu voor sta. En ik ben 10 jaar voordat de copd zich openbaarde al gestopt met roken, dus................... zorg goed voor jezelf zodat je in conditie blijft. Verder geniet van al het mooie dat je meemaakt en laat de nare ervaringen je niet afleiden van je doel. Liefs en een big hug van Jolanda -
05 Oktober 2012 - 21:35
Leen Van Der Heiden:
dag Sandra
met die nieuwe naam ben je beter af dan met welke psycholoog ook. Geweldig . Ik hoop dat je instuusen je griep kwijt bent en je de boel kunt verkennen.
het ga je goed
Leen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
