Genoeg van het reizen!
06 Oktober 2012 | Nederland, Duiven
Lieve mensen,
Ik ben het reizen even zat!
Omdat ik terug wilde naar Kenia, moest ik dus weer terug reizen van Mto Wa Mbu naar Arusha, drie en een half uur.
Ik had wel een probleem want ik moest nu alleen gaan reizen en dat is niet geheel ongevaarlijk.
In Arusha heb ik in het eerste beste hotel dat ik tegenkwam een kamer geboekt.
Ik kon namelijk niet meteen door naar Mombassa; die bus zou pas de volgende ochtend vertrekken.
Kasito wist nog niet dat ik besloten had om terug te reizen naar Kenia. Nadat hij me af had gezet in de bus van Mombasa naar Arusha is hij teruggereisd naar Maralal; een reis van drie dagen!
Daarnaast heeft hij tijdens het reizen geen bereik, dus kon ik het hem niet vertellen.
Gelukkig had ik een telefoonnummer van een neef van hem: Paolo, en wist ik hem te bereiken.
Hij heeft ook geprobeerd Kasito te bereiken maar dat lukte hem ook niet.
Vervolgens beloofde hij me dat hij vanaf Maralal zou reizen naar Diani Beach om mij daar op te pikken om vervolgens samen te reizen naar Maralal; hier was ik wel heel blij mee!
Want in Mombasa moet je al helemaal niet alleen zijn als blonde Mzungu (blanke). En al helemaal niet ’s avonds, want ik zou pas laat aankomen.
Afijn, na een reis van 12 uur met de bus, met maar een korte stop, kwam ik uiteindelijk aan iin Mombasa waar ik direct een taxi heb genomen richting Diani Beach.
In Diani weet ik redelijk de weg en heb ik me laten afzetten bij een complex waar je een appartement kunt huren.
Paolo was inmiddels gearriveerd in Ukunda, een plaatsje vlakbij Diani en besloot daar te slapen omdat dat goedkoper was voor hem.
Verder spraken we af dat we de volgende dag rustig aan zouden doen, even bijkomen van het reizen, om de dag er na te reizen naar Nairobi; een lange reis van zo’n 10 uur.
De volgende dag werd een heerlijk stranddagje; we hebben een heerlijke lange strandwandeling gemaakt, lekker geluierd op het strand, fruitcoctails gedronken, heerlijk gegeten en toen vroeg naar bed omdat we de volgende dag om 06.00 uur zouden vertrekken.
Paolo sliep weer in Ukunda en zou me de volgende dag met een taxi ophalen. Om 06.00 uur stond inderdaad de taxi voor mijn appartement en reden we naar de bus-opstapplaats.
Als je van Diani Beach naar Mombasa reist moet je met een ferry het water over.
Toen we met de bus daar aankwamen bleek dat er een vrachtwagen te water was geraakt.
We konden dus niet de ferry op; iedereen moest de bus verlaten, een heel eind teruglopen waar een andere bus op de passagiers zou wachten en via en andere weg zouden we dan verder kunnen.
Dus…..twee uur later waren we eindelijk op weg naar Nairobi.
Na twee lekke banden arriveerden we laat in de avond in deze enorme wereldstad; Paolo heeft gestudeerd in Nairobi dus kent de stad op zijn duimpje; hij wist dan ook precies waar we een redelijk hotel konden vinden; wat was ik blij dat Paolo bij me was, dit had ik echt niet alleen gekund.
Vandaag reizen we naar Nyahururu, een reis van zo’n vier uur, waar Kasito, die inmiddels vernomen had dat ik op mijn terugreis was, mij zal opwachten.
Na een overnachting in Nyahururu zullen Kasito en ik doorreizen naar Maralal, een reis van zo’n 8 uur.
Paolo reist niet mee; hij moet voor zaken naar Wamba.
Lieve mensen, ik zal zo blij zijn als ik in Maralal ben, als ik na ruim een maand eindelijk mijn koffers kan uitpakken.
Ik voel ook dat ik echt moe ben nu, dus ik moet mezelf in de gaten houden, ervoor zorgen dat er rust komt anders word ik ziek, dat moeten we niet hebben!
Kasito zei me trouwens aan de telefoon dat hij wellicht werk voor me heeft gevonden in Maralal.
Iemand zoekt voor zijn project een secretaresse; geen idee wat voor project, maar ik laat me maar verrassen!
Heel veel liefs van mij!
Sandra
Ik ben het reizen even zat!
Omdat ik terug wilde naar Kenia, moest ik dus weer terug reizen van Mto Wa Mbu naar Arusha, drie en een half uur.
Ik had wel een probleem want ik moest nu alleen gaan reizen en dat is niet geheel ongevaarlijk.
In Arusha heb ik in het eerste beste hotel dat ik tegenkwam een kamer geboekt.
Ik kon namelijk niet meteen door naar Mombassa; die bus zou pas de volgende ochtend vertrekken.
Kasito wist nog niet dat ik besloten had om terug te reizen naar Kenia. Nadat hij me af had gezet in de bus van Mombasa naar Arusha is hij teruggereisd naar Maralal; een reis van drie dagen!
Daarnaast heeft hij tijdens het reizen geen bereik, dus kon ik het hem niet vertellen.
Gelukkig had ik een telefoonnummer van een neef van hem: Paolo, en wist ik hem te bereiken.
Hij heeft ook geprobeerd Kasito te bereiken maar dat lukte hem ook niet.
Vervolgens beloofde hij me dat hij vanaf Maralal zou reizen naar Diani Beach om mij daar op te pikken om vervolgens samen te reizen naar Maralal; hier was ik wel heel blij mee!
Want in Mombasa moet je al helemaal niet alleen zijn als blonde Mzungu (blanke). En al helemaal niet ’s avonds, want ik zou pas laat aankomen.
Afijn, na een reis van 12 uur met de bus, met maar een korte stop, kwam ik uiteindelijk aan iin Mombasa waar ik direct een taxi heb genomen richting Diani Beach.
In Diani weet ik redelijk de weg en heb ik me laten afzetten bij een complex waar je een appartement kunt huren.
Paolo was inmiddels gearriveerd in Ukunda, een plaatsje vlakbij Diani en besloot daar te slapen omdat dat goedkoper was voor hem.
Verder spraken we af dat we de volgende dag rustig aan zouden doen, even bijkomen van het reizen, om de dag er na te reizen naar Nairobi; een lange reis van zo’n 10 uur.
De volgende dag werd een heerlijk stranddagje; we hebben een heerlijke lange strandwandeling gemaakt, lekker geluierd op het strand, fruitcoctails gedronken, heerlijk gegeten en toen vroeg naar bed omdat we de volgende dag om 06.00 uur zouden vertrekken.
Paolo sliep weer in Ukunda en zou me de volgende dag met een taxi ophalen. Om 06.00 uur stond inderdaad de taxi voor mijn appartement en reden we naar de bus-opstapplaats.
Als je van Diani Beach naar Mombasa reist moet je met een ferry het water over.
Toen we met de bus daar aankwamen bleek dat er een vrachtwagen te water was geraakt.
We konden dus niet de ferry op; iedereen moest de bus verlaten, een heel eind teruglopen waar een andere bus op de passagiers zou wachten en via en andere weg zouden we dan verder kunnen.
Dus…..twee uur later waren we eindelijk op weg naar Nairobi.
Na twee lekke banden arriveerden we laat in de avond in deze enorme wereldstad; Paolo heeft gestudeerd in Nairobi dus kent de stad op zijn duimpje; hij wist dan ook precies waar we een redelijk hotel konden vinden; wat was ik blij dat Paolo bij me was, dit had ik echt niet alleen gekund.
Vandaag reizen we naar Nyahururu, een reis van zo’n vier uur, waar Kasito, die inmiddels vernomen had dat ik op mijn terugreis was, mij zal opwachten.
Na een overnachting in Nyahururu zullen Kasito en ik doorreizen naar Maralal, een reis van zo’n 8 uur.
Paolo reist niet mee; hij moet voor zaken naar Wamba.
Lieve mensen, ik zal zo blij zijn als ik in Maralal ben, als ik na ruim een maand eindelijk mijn koffers kan uitpakken.
Ik voel ook dat ik echt moe ben nu, dus ik moet mezelf in de gaten houden, ervoor zorgen dat er rust komt anders word ik ziek, dat moeten we niet hebben!
Kasito zei me trouwens aan de telefoon dat hij wellicht werk voor me heeft gevonden in Maralal.
Iemand zoekt voor zijn project een secretaresse; geen idee wat voor project, maar ik laat me maar verrassen!
Heel veel liefs van mij!
Sandra
-
06 Oktober 2012 - 15:10
Nellie:
Hoi San,
Het klinkt inderdaad erg vermoeiend jouw terugreis naar Maralal. Kasito zal wel verbaast zijn geweest?! Ik ben benieuwd wat voor baantje hij voor je heeft, maar dat horen we de volgende keer wel weer. Lekker uitrusten en succes met het vinden van een huis/baan enz...
Groetjes Nellie -
06 Oktober 2012 - 19:50
Wilma Otten:
Hallo Sandra,
inderdaad de zus van...! Ik wilde jou een compliment geven over je levendige manier van schrijven. Het is een beetje alsof je vanuit je stoel achter de computer er toch bij bent. Of ik hetzelfde zou doen als jij betwijfel ik, maar ik het wel waardering voor je lef/moed. Petje af.
Vrienden van ons hebben heel lang in Johannesburg gewoond, hun dochter woont er nu nog. Volgens mij waren het de mooiste jaren van hun leven. Zij zijn weg gegaan omdat het te onveilig werd. Zelfs toen ze in het begin `s avonds weer door hun Hongaars dorpje wandelden moesten ze er echt aan wennen dat dit zomaar kon zonder steeds acherom te moeten kijken. Ik wens jou net zo`n gelukkig jaren als zij daar gehad hebben. Groetjes Wilma -
06 Oktober 2012 - 20:52
Geesje:
Lieve Sandra,
Dit klinkt als: STRONTVERLIEFD!!!
Veel geluk en wijsheid bij Kasito in Maralal
Je wordt de nieuwe 'white Masai......' -
07 Oktober 2012 - 12:02
Saul& Marith:
Mam je gaat niet menen dat je er eigenlijk heen ging voor een andere man.. Vind het niet leuk dat je dat niet heb t gezegd voordat je naaar Afrika ging.. Vind ook jammer dat ik niks van je hoor marith heeft al een flinke buik en is al bijna op de helft..Marith's moeder houd zich er constant mee bezig en vind jammer dat jij dat niet doet.. Ik snap dat je daar bent maar je hebt hier ook j zoons.. Klees dat je je werk hebt opgezegd hebt en vind echt jammer dat je niks met ons bespreekt of iets..weglopen voor de problemen heeft geen zin..Saul -
09 Oktober 2012 - 13:42
Ellen Vreugdenhil :
Dag stoere vrouw,
Ik lees net dat je weer terug bent in Kenia ik begrijp dat je maar kort in Tanzania ben t geweest de reden is mij onduidelijk maar dat lees ik nog wel ik hoop dat het je allemaal gaat lukken maar rust eerst maar eens goed uit want dat is ook belangrijk om verder te kunnen!!!
Ik vind je nog steed een kanjer.....en lees dat je ook weer oma wordt wat spannend allemaal!!
Hele dikke knuf en tot mails......XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
